Geschiedenis

De Korenmarkt is de eerste uitbreiding van de Gentse Feesten, nadat Walter De Buck ze nieuw leven inblies bij Trefpunt. Nadat ook de foor op de Vrijdagmarkt al was aangehaakt aan de nieuwe Feesten, zag Eli De Rijck  er wel brood in om ook op de Korenmarkt aan het feesten te gaan.

Het was halfweg de jaren ’70 toen hij - samen met een aantal kornuiten - voor het eerst een klein podium neerpootte aan de kant van restaurant Du Progrès, voor de horecazaken. Elke avond was er wel een optreden. In die eerste jaren verzamelden Eli, zijn boezemvriend André Van Hove en nog een aantal ‘maten’ op het terras van het toenmalige  café ’t Zottegemmeke om te vergaderen, meteen een goed excuus om te aperitieven. Daar werd beslist wat er in de namiddag en ’s avonds uitgespookt zou worden. Dat resulteerde in fantastische evenementen, gaande van een trouwfeest op het podium tot een viswedstrijd in de Leie aan de Graslei. De wedstrijden Miss Bomma of de Grootste Boefer zijn legendarisch.

De handelszaken van de dekenij Korenmarkt, waar toen ook de Donkersteeg, Klein Turkije en de Hooiaard onder vielen, deden maar wat graag mee. Zo werden de Feesten op de Korenmarkt al snel een dekenijgebeuren. 

Ambitieus waren ze wel, daar op de Korenmarkt. Na een tijd hadden ze niet alleen ons ‘hoofdpodium’, maar ook een podium in Klein Turkije, op de Hooiaard en zelfs op de Graslei. Op die kleine podia hebben groepen als de Skyblasters en The Dinky Boys hun eerste stappen gezet. Het waren de gouden jaren, waarin alles nog kon en mocht. 

Al snel moeiden Tineke  en Hendrik zich met de programmatie. Eli waakte over het geld, en over de steeds groeiende verantwoordelijkheden. Eli was ook de eerste die een eetstand op de Gentse Feesten ‘vergunde’. Voor 30.000 frank (750 euro) mocht Pita Pehlivan 10 dagen een kraampje op de Korenmarkt zetten. De Korenmarkt werd ‘hot’, het verhuren van eetstanden werd een trend, en werd na een tijd overgenomen door de stad. Diezelfde stad lanceerde plots ook zélf een Gentse Feestenplein op het Sint-Baafsplein, en haalde Polépolé naar de Gras- en Korenlei. Eli haalde intussen echte toppers naar het plein, zoals Clouseau, en Samson en Gert. 

Steeds meer kwamen er regels, beperkingen en richtlijnen, maar de Korenmarkt bleef een oord van vrolijk verderf. Zo was er het jaar waarin de eerste veiligheidscamera’s van de politie opdoken op het plein.

Eli vond er niet beter op dan een ‘vuil boekske’ aan een stok te binden, en dat voor die camera te houden, “om te zien of ze wel opletten”. 

Het tramverkeer weren van de Korenmarkt lukte pas in 2005, tot dan reed die tram ’s avonds gewoon door het publiek. 

Eli De Rijck heeft verschillende keren zijn afscheid als organisator van de Gentse Feesten op de Korenmarkt aangekondigd, maar kreeg het nooit echt over zijn hart. Tot aan zijn dood in 2017 bleef hij geëngageerd en gemotiveerd om van ‘zijn’ plein het beste plein van de Gentse Feesten te maken.

Dochter Tineke De Rijck, die al vele jaren zijn rechterhand was in de organisatie samen met Jos Haenebalcke, zet sindsdien de Gentse Feesten op de Korenmarkt verder op de kaart.